รู้ทุกข์ก็เห็นสัจธรรม (ชีวประวัติครูบาบุญชุ่ม)

รู้ทุกข์ก็เห็นสัจธรรม (ชีวประวัติครูบาบุญชุ่ม)

 

 

ชีวิตความเป็นอยู่ของครูบาฯ ท่านดูช่างน่าสังเวชทุกข์ลําบาก เหมือนกับว่าในโลกนี้สุดจะมี ใครเท่าเทียมได้อีกแล้วในทุกสิ่งทุกอย่าง จนระลึกรู้ว่า ทุกข์และสุข เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิด ขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่เที่ยงไม่ทนอยู่ได้จริง เป็นทุกข์ทนลําบากนี้ไม่ใช่ตัวตนของเรา 

เพราะไม่อาจบังคับมันได้พิจารณาให้ถี่ถ้วนแล้ว จึงจะเบื่อหน่ายการเกิด การตาย อันก่อทุกข์ในวัฏฏะ สงสาร จึงสละละวางความยึดมั่น ถือ มัน จึงคลายความอาลัยในตัณหาตัวนํามาเกิด พึงละอวิชชาความ


ไม่รู้นํามาเกิดภพชาติ ชรา มรณะ ทุกข์ เวียนว่ายตายเกิด หาที่สุดเบื้อง ต้นเบื้องปลายบ่มิได้ พึงสังเวชเบื่อหน่ายโลกาอามิสทั้งปวง

พึง มีจิตยินดีในพระนิพพานเป็นอารมณ์ รีบขวนขวายหาทาง ดับทุกข์ ความเกิดแก่เจ็บตาย ระลึกว่าจงสร้างแต่กุศลบุญทาน รักษา ศีลภาวนา อย่าขาด อย่าประมาทในชีวิตที่สังขารไม่ยั่งยืนนี้ 

เพราะไม่รู้ว่าเราจะตาย วันใด ที่ไหน เวลาใด ใครไม่สามารถกําหนดได้ ท่านว่าขอให้ทุกคน เรา ท่านทั้งหลายจงทําดีให้หนีวัฏฏะสงสารไม่ต้องกลับมาเกิดอีก เพราะการเกิดบ่อย ๆ เป็นทุกข์ดังนี้แลอุปนิสัยฝักใฝ่ในธรรมตั้งแต่แรกของครูบาเจ้าฯ

——-