จาริกแดนพุทธภูมิ (ชีวประวัติครูบาบุญชุ่ม)

จาริกแดนพุทธภูมิ (ชีวประวัติครูบาบุญชุ่ม)

ในพรรษาที่ ๕ นี้อานิสงส์แห่งสมาธิจิต บังเกิดการนิมนต์ให้ ครูบาฯ ท่านได้เดินทางไปแสวงบุญ ณ ประเทศอินเดีย นําคณะศรัทธา ญาติโยมไปกราบบูชาสังเวชนียสถาน ๔ แห่ง คือ สถานที่ประสูติ สถานที่ ตรัสรู้ สถานที่แสดงธรรมจักรฯ สถานที่ปรินิพพาน และสถานที่สําคัญๆ ที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธเจ้าจนรู้สึกปีติซาบซึ้งมาก

ต่อจากนั้นได้ไปจาริกแสวงบุญ ณ ประเทศศรีลังกา สักการะพระ ธาตุเขี้ยวแก้วและต้นศรีมหาโพธิ์ที่เป็นสิ่งสําคัญทางประวัติศาสตร์พุทธศาสนา เป็นนิมิตดีอย่างยิ่งในการจาริกนี้ โดยมีโยมสุพิศ แม้นมนตรี เป็น ผู้บริจาคเงินค่าเครื่องบินให้ และครูบาฯ ท่านอนุโมทนาบุญด้วยแล้ว ) เมื่อกลับมายังอารามวัดพระธาตุดอนเรือง เมืองพงในรัฐฉาน ครูบาฯ ท่านได้สร้างพระธาตุดอกคําแก้วในเมืองพงแห่งนั้น แล้ว จากไปเมืองยองอีกเป็นครั้งที่สอง ครั้งนี้ได้ไปสร้างพระธาตุจอมแจ้งเมืองยอง และกลับมาสร้างพระธาตุจอมสวรรค์บ้านโป่งเมืองพงอีกองค์ หนึ่ง ฉลองศรัทธาญาติโยม

เข้าพรรษาที่๗ ที่วัดเมืองหนองลิ่มคํา ป่าหมาหน่อบนเกาะ ทะเลสาบ โดยมีพ่อหนานเสาแม่นางจันทร์ฟองเป็นผู้อุปัฏฐาก ในพรรษา นี้ท่านได้ป่วยเป็นไข้ป่าและโรคทางเดินอาหารจนต้องลาพรรษามารักษา อาการที่ตึกสงฆ์ โรงพยาบาลมหาราชเชียงใหม่

ออกพรรษาแล้วก็แบกเครื่องบริขาร ออกธุดงค์ไปย่างกุ้ง มันฑะ เลย์ ประเทศพม่า ไปกราบพระธาตุชเวดากอง จากนั้นกลับมาเมืองพง ได้มาสร้างวิหารสร้างพระเจ้านอน เป็นพุทธสถานอีกแห่งหนึ่ง
เข้าพรรษาที่ ๔ ที่วัดจอมศรีดับเพมุงเมือง (วัดพระนอน เมือง พง) ออกพรรษาแล้วได้ทําบุญฉลองวัดวิหารพระเจ้านอนเสร็จแล้วได้รับ นิมนต์โดยคุณ แม่ชรัช คุณหญิงกรรนิฐา สายวงศ์ ได้นิมนต์ไปประเทศ เนปาล จาริกภูเขาหิมาลัยครั้งนี้ได้นําพระพุทธรูปไปถวายที่โปรกขลา
เนปาล สําเร็จเป็นอันดี

จนเมื่อพรรษาที่ ๔ ได้กลับมาอยู่ที่วัดนอนเมืองพงอีก ได้ ปฏิบัติธรรมมีความสุขที่สุดและได้เดินทางไป ๆ มา ๆ ที่พระธาตุดอนเรือง ท่านมีความผูกพันกับพระธาตุดอนเรืองที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้มานาน นับ ตั้งแต่อายุ ๑๒-๑๓ ปีที่ได้เข้ามาทํากุศลสร้างบุญบารมีในเมืองพง เคยเดินเท้าเปล่ามากราบพักถือศีลภาวนาที่นี้ตลอด ก่อนจะมาพระธาตุดอนเรือง ซึ่งไม่เคยรู้จักและไม่เคยได้ยินชื่อ ได้แค่นิมิตฝันเห็น เจดีย์น้อยตั้งอยู่บนเขาเตี้ย ๆ ใกล้แม่น้ําใหญ่แห่งนี้ ได้มากราบแล้วมี ความสุขที่สุด ฝันว่าเราจะได้ไปอยู่ที่นั้นในอีกไม่นานนักก็ได้มากราบจริง ๆ ซึ่งเหมือนในนิมิตทุกอย่าง

จนกระทั่งถึงพ.ศ. ๒๕๒๘ ท่านจึงบอกศรัทธาญาติโยมว่าจะ สร้างพระวิหารครอบพระธาตุดอนเรือง เมื่อลุถึงวันเดือน ๘ ขึ้น ๑๕ ค่ํา วันพุธ เป็นวันวิสาขบูชาจึงได้ประกอบพิธีวางศิลาฤกษ์ สร้างพระวิหาร ท่านยินดีที่สุดในปีนี้ อีกทั้งได้ไปศรีลังกาพร้อมหลวงปู่ครูบาธรรมชัย แม้ในพรรษาที่ ๔ นี้ ครูบาฯ ท่านอาพาธเป็นไข้มาเลเรียขึ้นมาอีก 

เมื่อได้รักษากินยาและทําสมาธิจิตบําบัดด้วยจึงหายเร็วและแข็งแรงดีตั้งแต่ยังไม่ออกพรรษา
ครั้นออกพรรษาแล้วก็มุ่งไปแสวงบุญที่เมืองจีน ถึงเมืองปักกิ่งได้กราบพระธาตุเขี้ยว แก้ว และพระพุทธรูปที่ศักดิ์สิทธิ์ อันมีมาแต่ โบราณ คือวัดต้าขู่ ซึ่งประดิษฐานพระบรม สารีริกฐาตุ ในพระเจดีย์แปดเหลี่ยม คือ “เจดีย์จาวเซียน” มาแต่เดิม แม้เจดีย์ถูก ทําลายรื้อค้นเอาสมบัติอื่นไปในช่วงกรุงปักกิ่งแตก
มีแต่พระธาตุเขี้ยวแก้วในกล่องไม้จันทน์ กลับไร้ร่องรอยแตะต้องรอดพ้นสายตาข้าศึกนานาชาติโดยปลอดภัยมาได้อย่างมหัศจรรย์